مدح و ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها
ما شیعه ایم وشیعه ی مولا شدن خوش است در بین نوکـران علی جـا شدن خـوش است دریــا علـی و قــــطره تمامــــی کائــــنات قطره به قطره راهی دریا شدن خوش است ما بــی علــی محـلّی از اِعراب نیستـــــیم بـــا مرتضی هر آینه معنا شـدن خوش است یک «یا علی» بگـو که مسیحـا دمت کـنند یک یا علی بگو که مسیحا شدن خوش است قبــــله عــلــــی و قبــــله نمــا فاطمه بُـوَد در روبـروی کعـبه فقط تا شدن خـوش است سوگند می خورم به علی که در این جهان تنها گدای حضرت زهــرا شدن خـوش است سلمان شدن هـمـان و سلیمان شــدن همان با نــــوکـــری فــاطـمـه آقا شدن خوش است تنـها گـلـی که سر سبد خلق عـالم اســــت روح دو پـــهــــلوی نبـی الله خـــاتم است آمـــــد کسی کـــه خـیـر کثیـر پیمبر است خیر کثیر ... نه ... نه .به والله کوثر است بی فــاطمه که شیر خدا همسری نــداشت بی شک و شـبهه فـاطمه همتای حیدراست وقتی عــلی و فاطــــمه آییـــــنه ی هم اند بــا این حساب فــاطمه هم مرد خـیبر است حتی ابــونعیـــــم و سیوطـــــی نوشته اند از مــریم و خدیجه و حـوا هم او سر است من مــانده ام که روز جزا او چه می کند باچادری که سایه ی صحـرای محشـراست محشر مقام فــاطـــمه محـــــشر به پا کند روز جــــزا شـــفاعت او چیـز دیگر است او مـادر حسین و حسن...مادر همه است روز تولــــدش به خـــــدا روز مادر است اخلاص و قدر وفاطر و نور وتبارک ست مـــــیلاد بــــا سعادت کـوثر مبارک است زهــــرا هــــمان که آیـنه ی کـردگـار بود خورشید، در مقـــــابل نــــورش غبار بود سلمان چه دید؟ دیدکه مـی چــرخد آسیاب وقتی کـــــه او مـــــقابل پروردگـــار بـود نُه سال نَه که از ازل .. آغاز بی زمــان حیدر «خدای عشق»به عشقش دچــار بود هر چار فصل عـمـر علـی از وجـــود او اصلاً خـــــزان نداشت تــــــماماً بهار بود تکـبـیـر و حمد و گفتن تسبیـــح جای خود تسبیــــح او به ذکر «علی» در شمار بـود زهـــــرا نـگــو بگـو اسـد شیر حق، علی با تــیغ خطبه اش دو جهان تار و مـار بود حامی محکم و پر و پا قـرص مرتضاست حیـــــدر بــــدون فـاطمه بی ذوالفـقار بود وقتی که ذوالفـقـار علی رام فــاطمه است حتـمـاً «وَ إن یکاد» علـی نام فاطمه است خورشید مصطفی که ضُحایش زبانزد است مصداق هل اتی ست،عطایش زبانزد است جبـریل هم ز سفره ی او رزق می گرفـت زیـــــرا شنیده طــعم غذایش زبانزد است بیتش شده محل عبـور و مـــــرور وحــی پیغمبــر است و غار حرایش زبانزد است آیینه ای کــه پرتـــــو او را کســـی نـدیــد رفته به مــادرش که حیـایش زبانزد است همســـایه از دعای شبش نور می گـرفـت در بین خاص و عام دعــایـش زبانزد است یک پنجم زمــــیـن به صــداقـش در آمـده با این حــساب، لطف خــدایش زبانزد است آری خـدا خدایی خـود را به پـاش ریخت اصلاً عجـــیب نیست بهــایش زبـانزد است مریم اگر دو وعـده غـذاش آسمانـی است زهـــرا همیشه مائـده هاش آسمـانی است ای مادری که خلقت عـالــم به نـــام توست دنـیا هـــــنوز محـــــو شـکوه مقام توست آدم بـــــه اســــم اعظم تــــو ارتـقــا گرفت این هم یکی ز معـجزه ی خـتـم نام توست «یا فــاطـرُ به فاطمه» ذکر گشــایش است این تــازه گوشه ای زفیوضات عام توست ای کـوثــری که ساقــی تو مرتضــــی بُوَد تنها نه او .که کلّ جهان مست جـام توست حتّی نبی که اوج مقــامش مُبــــرهـن است بــــا پا شدن به پای تو در احتــرام توست آیات هــل اتــی که نشانی ز بـنـدگـی است یـک چشمه از سحاب ثواب صیــام توست روزی سه بارکارتوشمس الضّحـایـی است با ایــــن حساب رونــق ما از قـوام توست یک آسیاب دستی و یک قطعه ی حصیــر این ها هـمـان جهیـزیه های امام تـوست... این ها نشان دهنده ی زهـد و کـرامت است یعنــــی کـه سـادگـی و قناعت پیام توست مــادر! اگـــر چه رنـج فـراوان کشیده ای می آید آن زمان که دوعالم به کــام توست با پهلوی شکسته و کـودک به روی دست مــــی آیــــی و تــقاص مــدینه کلام توست این بیت آخــر اســــت نوشــــتم برای تـو هستی مـــــن فـــدای تـــو و بچـه های تو |